ยามฟ้ามัวหม่น มืดและมัวหมองทุกแห่ง
แต่ละคนใช้ชีวิต ด้วยจิตใจที่หมดหวังโรยรา และสิ้นแรง
ไม่ใช่เธอคนเดียวลำพังที่น่าเห็นใจ
แต่มันยังมีคนมากมายในทุกหนแห่ง
ที่เป็นเพื่อนทุกข์ และสู้วันนี้ด้วยกัน
แต่มีเธอและฉัน เราจะประคองร่วมกันไป ไม่หมดแรง
คนละไม้คนละมือมาช่วยกัน
คนละครั้งคนละอันก็แบ่งไป
คนละใจคนละรักคนละแรง
ด้วยใจที่พร้อมจะมีแต่ให้ และแบ่งปัน
คนเป็นคนมีน้ำใจคือให้เป็น
มีกำลังให้เท่าไรก็ให้เท่านั้น
จะผ่านพ้นไปด้วยกัน
ฟ้าต้องกลับมาใส เหมือนเดิม
มีน้อยมีมาก ไม่ได้มีความหมายเท่าไร
อยู่ที่ใจเราเอง ที่อยากทำให้โลกสวยเพียงใด ไม่ใช่ใคร
\ ไม่ใช่เธอคนเดียวลำพังที่น่าเห็นใจ
แต่มันยังมีคนมากมายในทุกหนแห่ง
ที่เป็นเพื่อนทุกข์ และสู้วันนี้ด้วยกัน
แต่มีเธอและฉัน เราจะประคองร่วมกันไป ไม่หมดแรง
คนละไม้คนละมือมาช่วยกัน
คนละครั้งคนละอันก็แบ่งไป
คนละใจคนละรักคนละแรง
ด้วยใจที่พร้อมจะมีแต่ให้ และแบ่งปัน
คนเป็นคนมีน้ำใจคือให้เป็น
มีกำลังให้เท่าไรก็ให้เท่านั้น
จะผ่านพ้นไปด้วยกัน
ฟ้าต้องกลับมาใส เหมือนเดิม
คนละไม้คนละมือมาช่วยกัน
คนละครั้งคนละอันก็แบ่งไป
คนละใจคนละรักคนละแรง
ด้วยใจที่พร้อมจะมีแต่ให้ และแบ่งปัน
คนเป็นคนมีน้ำใจคือให้เป็น
มีกำลังให้เท่าไรก็ให้เท่านั้น
จะผ่านพ้นไปด้วยกัน
ฟ้าต้องกลับมาใส เหมือนเดิม
(คนละไม้ คนละมือ)
(คนละรัก คนละแรง)